Ara sıra meslektaşlarımla anneliği profesyonel bir meslek gibi gören, çocuklarına başarıyla sonuçlanması gereken birer proje gibi bakan kadınlarla ilgili beyin fırtınası yaparız. Örneklerini canlı canlı gördüğümüzde ise önce çocukların haline üzülürüz, annenin de farkındalık düzeyiyle ilgili şüphelere düşeriz. Geçenlerde tezim için okuduğum bir kitapta konuyla ilgili bir bölüm görünce bunu sizlerle paylaşmak istedim. Belki profesyonel anneler biraz ne yaptıklarının farkına varırlar da çocuklara dolaylı da olsa bir faydam dokunur.
"Proje
olarak çocuk” görüşünde, çocuğa gelecekteki potansiyeli açısından bakılır ve onun
ebevenleri, ailesi ve eğitim kurumları tarafından kalıplanacak ve şekillendirilecek
biri olduğu kabul edilir. Çocuk içinkoyulacak hedefler ve yapılacak etkinlikler
yetişkinler tarafından belirlenir. Çıktılar önceden belirlenmiştir ve bunlar çocuğu
sürekli gelecekteki yaşlarına ve rollerine hazırlayan “yukarıdan aşağıya” bakış
açısından geliştirilmiştir. “Varlık olan çocuk” görüşü erken yaştaki çocuğun
bir birey olarak özerk olarak geliştiğini ve öğrenmek ve büyümek için kendi
itici gücüne sahip olduğunu ima eder. “Varlık olan çocuk” eğitmen olan değil
destekleyici olan yetişkinlere ihtiyaç duyar ve güncel ihtiyaçları ve ilgileri
doğrultusunda kendi hedeflerini ve
yapacakları etkinlikleri belirleyebilir. “Varlık olan çocuk” görüşü “proje
olarak çocuk” görüşüne nazaran çocuğa anlamlı bir farkla daha çok güç ve daha
fazla temsiliyet atfeder. (Brock, Dodds, Jarvis ve Olusoga, 2009, p. 57)
Şimdi bir dakika durup kendinize bir sorun. Siz çocuğunuzun bugün mutlu olmasına, kendi kararlarını alabilmesine, davranışları sonucunda yüzleşeceği sonuçların sorumluluğunu alabilmesi için ona destek mi oluyorsunuz? Yoksa onun için en iyisini ben düşünürüm diyerek onun aciz bir varlık olduğunu kabul edip, hayat dersinizin proje ödevinden A+ ile geçmek için çocuğunuz mükemmel olsun diye sürekli onu düzeltmeyi, onun yerine konuşmayı, onun yerine karar almayı tercih ediyorsunuz?
Karar sizin. Ama şimdiden söyleyeyim sonra bu kararınızdan pişman olma lüksünüz yok...
Kaynak:
Brock, A., Dodds, S., Jarvis, P., & Olusoga, Y. (2009). Perspectives on play: learning for life. Routledge.
Çocuklar kimdir? Çocukları Tanıyın...
